3 Aralık 2009 Perşembe

MOZAİK HAYALLERİM..

Ben aslında hiç sevmezdim mozaik taşını  Ama bunlara bayıldım
Sanırım hiç çıkmazdım burdan 
Duşuma girer,arka tarafa geçer yatar,ordan kalkmadan yemeğimi, şarabımı,müziğimi ve laptopımı alıp hayatı ordan takip ederdim, sıkıldımmı camdan bakıp sonrasında cumburlop suya...






Kitabımı okurken yakardımm abajurlarımı....



Süzüle süzüle merdivenlerimden inerdim...Mozaik halıma basaraktaann...
Salonuma geçerdimmm..





 
                
                 Aaaaa O da ne canım sevgilim portremi yaptırmışş...

 

                Portremin önünde oturur..Biraz Tv takılırdımm :)))

 

   Pencere açık kalmış...Uuuhh Üşüdüm..
  Gözümü açtığımda aklıma ilk gelen bizim tanıdık mozaikçi Zeki amca..
Nerdeydi yaww telefonu...Küfür saymazsa fotoğrafları gösteriyim...
        
                                                       

10 Kasım 2009 Salı


Dekorasyonda ayrıntıları seviyorum..
Yandaki arşivimdeki fotoğrafrafı (nerden aldığımı bilmiyorum:(()
bir koltuğa uygulayabilirim diye almıştım...
 Aslında çok basit bir işlemle güzellik yaratmışlar..
 3-5 raptiye bir de zımbayla bu ayrıntıyı sizde evinizde yapabilrisiniz..

Yandaki fotoğraftada duvar kağıdını çok beğenmiştim..
 Duvarın üstünde kabartılarak yapılmış sanırım...
 Nerden bulurum diye düşünüyorsanız..
 Ben fotoğrafı alıp duvar kağıdı yapan firmaları   gezin derim ..

28 Ekim 2009 Çarşamba

BENİM EVİM....


    Yüksek tavanı, uzun pencereleri eskitilmiş kırık beyaz bir yer zemini.... AAhhhh Ahhh
    Gözümü kapattığımda aklıma bunlar gelir evim deyince.
Annem zaten evime kimseyi çağırmama konusunda ısrarlı herkesi arkamısdan konuşcak çünkü
"Gitmişler bit pazarına ordan bütün evi düzmüşler"  Vaahh vaahh ne yazık..
Şşiitt dur bakalım dimi ama!!
   Ben seviyorum bir eşyanın ruhunun olmasını inanıyorum belkide..O masanın üstünde kaç kişi yemek yedi o sandalyede kimler oturdu değil benimki ..
    Hani ağaçlarda yaşamışlığını gösterir çizgiler.. Benim içinde eşyanin üstündeki çizikler aynı..
    Ben annemin gençliğinde giydiği kıyafetleri, taktığı takılarıda çok seviyorum, Onun heyacanı yaşıyorum, onun acılarını paylaşıyorum sanki, onunla mutlu oluyorum..-Bu arada seni çok seviyorum canım annem benim-
Nese fren yapıyım burda ben yoksa sonu yok..
      Ben eski püskü boyası akmış eşyalarımla mutluyum bana dokunmayın, arkamdan konuşmayın, beni sevin, beni kızdırmayın (NOKTA!!)

ZAMANINDA!!

Aslında evlilik arifesinde olan bir garip yolcuyum ben..
Dekorasyon her zaman hayatımın bir köşesinde vardı, var ve varolacak..
Aslında bu blogdan önce internette dolaşırken beğendiğim ayrıntıları word dosyasına kaydediyordum..
Açıkçası hiçbirinin nerden geldiğini hatırlamıyorum.. Ve evet bunu burdan aldım diemicem sanırım belli bir süre ama ben bunu şurda görmüştüm derseniz çok mutlu olurum kimseye saygısızlık etmek istemiyorum...Benide anlayın.
Bende hatırladıkça eklicem zaten kimse merak etmesin efendim..
birasdan görüşmek üzere esen kalın...